Wojciech Wencel – urodził się w Środę Popielcową 16 lutego 1972 roku w Gdańsku. Wydał tomy poetyckie: ,,Wiersze” (1995); Oda na dzień św. Cecylii (1997); Oda chorej duszy (2000); Ziemia Święta (2002); Imago mundi. Poemat (2005); Podziemne motyle (2010); De profundis (2010); Epigonia (2016); Polonia aeterna (2018). W 2017 Wydawnictwo Arcana opublikowało jego Wiersze wybrane. Książkowe wybory jego poezji ukazały się ponadto w przekładach na angielski (w USA), rosyjski i ukraiński.
Jest laureatem między innymi Nagrody Fundacji im. Kościelskich, Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza i Nagrody Prezydenta RP ,,Zasłużony dla Polszczyzny”. W 2020 roku wydał biografię Kazimierza Wierzyńskiego zatytułowaną Wierzyński. Sens ponad klęską, a rok później – biografię Jana Lechonia pod tytułem Lechoń. Rycerz i faun. Obie pozycje zostały uhonorowane Nagrodami im. Oskara Haleckiego w kategorii ,,Najlepsza książka popularnonaukowa poświęcona historii Polski w XX wieku”. Autorską trylogię o poetach emigracyjnych zamyka ogłoszona w 2024 roku biografia Stanisława Balińskiego pod tytułem Baliński. Smutny młodzieniec.
Centralnym punktem na mapie twórczości Wencla jest gdańska Matarnia, gdzie poeta mieszka od dzieciństwa.
Tej jesieni jak spod ziemi do nas wpadł
porozrzucał jabłka w sieni ślepy faun
dziś od rana się wałęsa po ogrodzie
po ścieżynach i zaroślach naszych wspomnień
gdzieśmy byli co robili przez pół życia
złote płatki potraciło jak forsycja
dawno uschło jak łodygi tamtych malin
cała młodość zarośnięta pokrzywami
myśmy jeszcze nie skończyli jeszcze nie
a tu nagle taki widok taki sen
słyszę dźwięki: ślepy faun melodię smutną
gra na flecie pod złamaną papierówką
(,,Na flecie”)
