Wojciech Chmielewski ,,Sylwia z Gibalaka i inne opowiadania”

W jego dawnej dzielnicy ukrywa się ktoś, kto przeżył tu wiele lat i wciąż nie może się od niej uwolnić. Na Pereca pod elektrownią chodzi pomiędzy zaparkowanymi samochodami, spogląda na mokry asfalt ze śladami odciśniętych opon i patrzy w stronę sklepu spożywczego, niezmiennie od lat pod numerem 13/19. Kupował tam wielokrotnie cytronetę i wypijał na chodniku z widokiem na połupane ostańce z getta, na jednej z brudnych ścian odkrytej klatki schodowej ktoś kulfonami napisał – Sylwia z Gibalaka. [...] Krąży wciąż dzielnicowymi uliczkami, zagląda w różne zakamarki, do klatek schodowych i śmietników, jest na podwórku przy bloku na Grzybowskiej, kiedyś była tu piaskownica, dziś parking, Sylwia z Gibalaka, on nigdy jej nie poznał. Teraz już myślał o niej wielokrotnie, wyobrażał sobie z nudów, jaka mogła być. Tam, na Gibalaku, opowiadał mu o tym kolega z tej samej klatki schodowej, nienawidzono kapusiów. A wiesz, co zrobiono takiemu jednemu, co donosił na milicję? Obcięto nogi. Nożem. A potem wiesz co? Zacisnęli drutem i po sprawie. (,,Sylwia z Gibalaka'')

Wojciech Chmielewski jest mistrzem małych form prozatorskich. Potwierdza to jego najnowszy zbiór opowiadań Sylwia z GibalakaFabuły zamieszczonych w nim 26 utworów toczą się bez wyjątku w Warszawie, rozdartej pomiędzy przeszłością i współczesnością, stanowiącej palimpsest nawarstwiających się czasów i miejsc. Rozdarty jest także bohater tej prozy, niespieszny przechodzień, przemierzający warszawskie ulice, zanurzony w przeszłości, wspominający PRL-owskie dzieciństwo, naznaczony poczuciem melancholii, utraty, może nawet klęski. A zarazem to ktoś nieustannie doświadczający tajemnicy, jaką ostatecznie jest ludzki los. Są tu subtelnie kreślone portrety pozornie zwyczajnych ludzi, są sensualne, malarskie opisy miasta, jest dialog z mistrzami realizmu, z Singerem, Nowakowskim, Máraiem czy Jüngerem.

Tak, Sylwia z Gibalaka to nowelistyka najwyższej klasy.

Maciej Urbanowski

 

Wojciech Chmielewski – prozaik, autor słuchowisk i recenzji. Urodził się w 1969 roku w Warszawie. Absolwent XI Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Reja. Ukończył historię i dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Mieszka w Warszawie.  Debiutował w 2003 roku na łamach ,,Nowej Okolicy Poetów” opowiadaniem Biały bokser. Pod tym tytułem ukazał się także pierwszy zbiór jego opowiadań (2006), który został wyróżniony w konkursie o Nagrodę Literacką im. Józefa Mackiewicza. Kolejne tomy opowiadań to: Brzytwa (2008, nominowany do Nagrody Mediów Publicznych ,,Cogito”), Najlepsza dentystka w Londynie (2014), Magiczne światło miasta (2019). Ukazały się również jego trzy powieści: Kawa u Doroty (2010), Belweder gryzie w rękę (2017), za którą został uhonorowany Nagrodą Literacką im. Cypriana Kamila Norwida, oraz Jezioro Dargin (2021). Swoje teksty drukował m.in. w ,,Arcanach”, ,,44/Czterdzieści i Cztery”, ,,Borussii”, ,,Dialogu”, ,,Odrze”, ,,Rzeczpospolitej”, ,,Nowych Książkach”, ,,W drodze”, ,,Wyspie”.  Jest pierwszym laureatem Nagrody Literackiej im. Marka Nowakowskiego (2017) i członkiem jej kapituły.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Pamiętaj o kulturze w dyskusji. Każdy komentarz jest sprawdzany przez Administratora