Władysław Konopczyński (1880-1952) – najwybitniejszy polski historyk XX wieku, profesor UJ, prezes Polskiego Towarzystwa Historycznego, inicjator i pierwszy redaktor naczelny Polskiego Słownika Biograficznego. Autor takich klasycznych opracowań, jak Konfederacja barska, Dzieje Polski nowożytnej, Polscy pisarze polityczni XVIII wieku, Polska a Szwecja od pokoju oliwskiego do upadku Rzeczypospolitej, Geneza i ustanowienie Rady Nieustającej, Liberum veto. Studium historyczno-porównawcze, Stanisław Konarski i in.

Aresztowany przez Niemców w ramach Sonderaktion Krakau, osadzony w Sachsenhausen; po wojnie prześladowany przez twórców stalinowskiej historiografii w Polsce. W tym ostatnim okresie przygotował do druku monografię pierwszego rozbioru Polski. Nie została ona jednak wówczas opublikowana – druk zablokował komunistyczny minister oświaty.

Skazana na unicestwienie w czasach stalinowskich, praca Konopczyńskiego ukazała się po raz pierwszy w 2010 roku. Ponieważ szybko znikła z półek księgarskich, ponownie oddajemy do rąk Czytelników to niezwykłe dzieło. Porywający styl i klarowność narracji, połączone z warsztatową ścisłością, sprawiają, że jest to jedna z najważniejszych książek dla polskiej refleksji nad Rzecząpospolitą i jej upadkiem.