Na portalu ARCANA, swego czasu, można było odsłuchać przejmującą pieśń w wykonaniu Jana Pietrzaka według słów wiersza Wojciecha Wencla pt. „Pani Cogito”.

Oto obok Herbertowskiego Pana Cogito pojawił się jego żeński odpowiednik. Wencel dopełnił Pana Cogito, przydał mu kobiecej intuicji i wrażliwego serca. W Pani Cogito nie ma ironicznego dystansu, filozoficznego spojrzenia na rzeczywistość, erudycji; jest prostota i wiara w dobro. Co więc łączy tę liryczną parę? Niezłomność i trwanie w wierności, przekonanie o istnieniu „królestwa bez kresu” i „ubitej ziemi”. Oboje odrzucili „wałęsanie się po salonach”. Męski intelekt i kobieca dobroć stały się (jak zawsze) wzajemnym dopełnieniem. Cały tom wierszy „De profundis” zdaje się być sięgnięciem po poetykę Zbigniewa Herberta. Czyżby twórca Pana Cogito doczekał się następcy?

Czang Kaj-szek to postać kontrowersyjna, budząca skrajne opinie wśród ludzi. Jednym jawi się jako niezłomny wróg komunistów, osoba stawiająca dobro swojego narodu ponad własne. Dla drugich jest autokratycznym przywódcą, pozbawionym talentów politycznych, żerującym na mocarstwach Zachodu. Jaki naprawdę był Czang? Jak wyglądała jego droga do państwowych szczytów? Co kierowało jego decyzjami politycznymi? Każdy spragniony wiedzy Czytelnik znajdzie odpowiedzi na te pytania w książce Jakuba Polita Pod wiatr. Czang Kaj-szek (1887-1975).

„Mówi się, że nie ma ludzi niezastąpionych, ale są ludzie, których bardzo trudno zastąpić, do nich m.in. należał Janusz Kurtyka” – te słowa abp. Kazimierza Nycza wydają się odbijać echem podczas lektury najnowszej książki Wydawnictwa Arcana, zawierającej zbiór prac śp. dr. hab. Janusza Kurtyki pod redakcją Wojciecha Frazika i Filipa Musiała.

Wydawałoby się, że o Kresach, a zwłaszcza o tragicznym końcu tworzonego przez nie mikrokosmosu, napisano już wszystko albo i więcej. Powstały powieści, prace naukowe, zestawienia statystyczne, zapiski o dziejach politycznych i kulturowych, a nawet rozważania filozofujące. Temat mordów dokonanych przez OUN-UPA, niezabliźniający się i budzący wiele kontrowersji, wymaga jednak spojrzenia szerszego, niż jest w stanie zaoferować każda z wymienionych perspektyw osobno. Dlatego w swojej książce Stanisław Srokowski dokonuje ich syntezy.

„Patrząc wstecz” jest kolejnym, siódmym z kolei, tomem dzieł wybranych Ferdynanda Goetla. Jest to zbiór wspomnień, pisany pod koniec życia autora a opublikowany już pośmiertnie, w 1966 roku w Londynie. Pierwsze wydanie zostało zakończone wspomnieniami z początku 1915 roku (stąd adnotacja „niedokończony pamiętnik”). Wydanie niżej recenzowane zawiera dalsze losy Goetla w okresie rewolucji lutowej i przewrotu bolszewickiego, aż do momentu podjęcia decyzji o powrocie do kraju, rok po zakończeniu Wielkiej Wojny.

Wszystkie rozmowy zebrane w książce „Dlaczego zawiedliśmy” zostały przeprowadzone na przestrzeni pięciu lat, niemal wszystkie na długo przed katastrofą smoleńską, a jednak zwiastowały one różne nieszczęścia. Publikowane wcześniej w „Dzienniku Polskim” oraz „Nowym Państwie”, zostały zebrane w jednym woluminie, by dać Czytelnikowi możliwość spojrzenia na sprawy Polski z szerszej perspektywy.

„W głuszy bezkresnych, zaberezyńskich lasów” trudno się nie zakochać. Już od pierwszego akapitu powieść Floriana Czarnyszewicza porywa Czytelnika, a barwnie przedstawiony klimat dawnych Kresów Wschodnich długo tkwi w świadomości i nieraz powraca w myślach. „Nadberezyńcy” to piękna opowieść o istocie polskości, prostym bohaterstwie i magicznych Kresach.

Ujęcie problemu kary śmierci przez Piotra Bartulę, choć oparte na myśli klasyków euorpejskiej filozofii, zaskakuje kategorycznymi osądami, obrazowymi przykładami i ciętym językiem. Z jednej strony dostajemy analizę tych myślicieli, którzy ustosunkowywali się do problemu kary ostatecznej (Locke, Kant, Rousseau i wielu, wielu innych), a z drugiej strony prostą i logiczną wykładnię tezy: przeciwnicy kary śmierci są po prostu nielogiczni.

Działalność służb specjalnych jest z zasady jedną z głębiej skrywanych tajemnic państwowych. Dotyczy to w szczególności byłych krajów komunistycznych, gdzie stosowano nieraz haniebne i zbrodnicze metody działania. Nieznane dotąd kulisy tej działalności ujawnia Anna Zechenter.

Najnowsza książka Andrzeja Nowaka jest zbiorem jego artykułów, felietonów i esejów z ostatnich pięciu lat. Pisane były na bieżąco, jako komentarz do zmieniającej się rzeczywistości, a przecież Polska ostatniego pięciolecia była polem szczególnie zaciekłej walki między dwiema wizjami rozwoju: patriotyzmu i polityki. Dyskurs w tym okresie oscylował głównie wokół braci Kaczyńskich, a cezury 2005 – 2010 wyznaczają jednocześnie specyficzny czas: od wielkiego wkroczenia IV Rzeczpospolitej i początku kadencji śp. Lecha Kaczyńskiego, aż po bezprecedensową, tragiczną śmierć 96 znakomitych osobistości pod Smoleńskiem. Przeczytać książkę Andrzeja Nowaka to znaczy przeżyć ponownie ostatnie 5 lat, powrócić do czasu, w którym wojna polsko-polska miała jeszcze stosunkowo skromny wymiar.