Droga do Trybunału w Strasburgu była bardzo daleka. Niektórzy z krewnych ofiar zbrodni katyńskiej zaczęli ją w kołchozie w Kazachstanie, bo stamtąd, poprzez Persję i Rodezję Północną, wracali do Polski. Inni ruszyli z Rumunii, gdzie w latach wojny zajmowali się wyrobem butów ze słomkową podeszwą, by utrzymać rodzinę.

„Za Stalina nie odpowiadamy” – pisały tuż przed wyrokiem w Strasburgu moskiewskie gazety. Nawet autorzy tych tekstów wiedzą jednak dobrze, że choć Polacy procesu nie wygrali, także władze Rosji nie mogą werdyktu Trybunału uznać za wielki sukces. Zwłaszcza, że rosyjski „Memoriał” stanął w Strasburgu obok autorów pozwu, przyłączając się do polskiej skargi. Ten gest to nie tylko przejaw solidarności i dowód walki o prawa człowieka. To on daje nadzieję, że gdy na Kremlu zmienią się władze, w Rosji znajdą się ludzie gotowi spełnić postulaty bliskich ofiar Katynia.

Ireneusz C. Kamiński – prawnik i socjolog, profesor Instytutu Nauk Prawnych PAN. Zajmuje się prawem międzynarodowym, zwłaszcza prawami człowieka, w tym – wolnością słowa. Wykłada na Uniwersytecie Jagiellońskim, współpracuje z wieloma organizacjami broniącymi praw jednostki, w tym Helsińską Fundacją Praw Człowieka, jest też członkiem Rady Narodowego Centrum Nauki. Wielokrotnie nagradzany za osiągnięcia w pracy naukowej. Autor ośmiu książek i ponad dwustu innych publikacji. Pomysłodawca „skargi katyńskiej" i główny prawnik skarżących w postępowaniu przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka. Od 2014 roku jest sędzią ad hoc (sędzią – zastępcą) w tym Trybunale. W rankingu przygotowanym przez „Dziennik Gazetę Prawną” w lutym 2015 r. znalazł się wśród pięćdziesięciu najbardziej wpływowych prawników w Polsce.

Ewa Łosińska – dziennikarka, absolwentka nauk politycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim, studiowała także filozofię na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W latach 80. związana z Ruchem „Wolność i Pokój”, w 1990 r. zaczynała pracę w „Czasie Krakowskim”, pierwszym niezależnym dzienniku w Małopolsce. Potem związana m.in. z „Dziennikiem Polskim” i „Życiem” Tomasza Wołka, a od 2009 do 2012 roku – dziennikarka „Rzeczpospolitej”. Współpracuje z tygodnikiem „Do Rzeczy”, a jako wolontariuszka – z Helsińską Fundacją Praw Człowieka w ramach programu „Wolność mediów”. Interesuje się prawami człowieka, historią i polityką. Brała udział w programie poświęconym prawom człowieka i wolności religijnej na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. Uczestniczyła także w programie World Press Institute w Minnesocie, dotyczącym m.in. swobody wypowiedzi w amerykańskich mediach.